Onderstaand artikel is eerder gepubliceerd in de Industrie-update no 6 (juni 2010) van ARCADIS.
In de oceanen drijft een dikke laag plastic afval, ook wel plastic soep genoemd. Alleen al in de Grote Oceaan rond Hawaï drijft een 10 meter dikke laag plastic soep ter grootte van twee keer Frankrijk. Overigens zijn er acht van dit soort drijvende plastic tapijten. Het materiaal wordt langzaam afgebroken onder invloed van zon en zee waardoor chemische reststoffen ‘lekken’ in de oceaan. Dit proces heeft een negatieve invloed op het aardse en oceanische biosysteem. De deeltjes tasten de menselijke hormoonhuishouding aan doordat wij vervuilde vis eten. Bovendien stikken allerlei dieren die van de plastic soep eten.
Sommetje
Demissionair minister Cramer van Ruimte en Milieu heeft dit probleem van enorme omvang in 2009 bij de EU en de VN aangekaart. De EU onderzoekt momenteel wat we binnen en buiten de EU kunnen doen om de plastic soep op te ruimen. “De opruimactie is heel interessant”, vertelt Rob Jansen, werkzaam bij ARCADIS. “We hebben eens met enkele collega’s van Alkyon, onderdeel van ARCADIS, op de achterkant van een bierviltje een sommetje gemaakt. Als je, uitgaande van het beste scenario, met een boot van 25 meter breed zou schoonmaken, dan ben je 355 jaar bezig en zo’n slordige 900 miljoen euro verder. En wat doe je vervolgens met de soep?”
Oplossing in plaats van probleem
Tijdens een verblijf in Indonesië viel Jansen op dat hij wel plastic op straat zag liggen, maar geen karton. Hoe kon dit? Het antwoord werd snel duidelijk. Afval, in dit geval karton, is geld waard. Daarom wordt het verzameld. “Wat nu als we zorgen dat plastic ook waardevol wordt”, bedacht hij. “We zouden plastic kunnen gebruiken om bijvoorbeeld dwarsliggers van te maken, zodat plastic net als karton en metalen een economische waarde krijgt. Denk ook aan plasticskeletbouw in plaats van houtskeletbouw. Door de plastic soep als grondstof te zien voor bruikbare producten, wordt het een oplossing voor een probleem in plaats van een probleem. We vissen naar vis in de oceanen, dat is kennelijk de moeite waard, dus waarom gaan we niet ook vissen naar plastic?”
Meedenken
“Gelukkig heeft de oceaan een zelfreinigend vermogen”, stelt Jansen, “maar daarmee is de kous niet af. We zouden onder andere moeten beginnen met het stoppen van de instroom van vuil via de rivieren. Het probleem is heel groot, dus waar begin je? En wie is eigenlijk probleemeigenaar? Doordat de plastic soep van niemand lijkt te zijn, is het van iedereen, is mijn overtuiging. Allemaal interessante vragen waar we vanuit ARCADIS over mee willen denken.”
In maart/april van dit jaar voer het ‘Beagle’-schip Stad Amsterdam met een grote groep wetenschappers, en vertegenwoordigers van baggeraar Boskalis en afvalverwerker Van Gansewinkel, op de Grote Oceaan om het probleem met eigen ogen te zien én inspiratie te vinden om met slimme ideeën te komen. De plastic soep gaat ARCADIS aan het hart. “Bij ARCADIS hebben we al diverse ideeën bedacht die we willen uitwerken met andere stakeholders” vertelt Jansen. “We hebben bijvoorbeeld contact opgenomen met Van Gansewinkel voor een oriënterend gesprek. Maar we willen er nog meer mensen bij betrekken om ideeën en voorstellen te kunnen oogsten. Denk je een idee te hebben dat zou kunnen bijdragen aan een oplossing van dit enorme probleem? Mail of bel ons!”
Recent Comments